ZHONGAN TELL YOU: Jak poprawnie zidentyfikować filtry UV?

W 2019 roku amerykańska FDA ogłosiła nową propozycję, zgodnie z którą wśród 16 aktywnych składników filtrów przeciwsłonecznych dostępnych obecnie na rynku amerykańskim, tlenek cynku i dwutlenek tytanu są dodawane do produktów przeciwsłonecznych jako „GRASE” (ogólnie uznawane za bezpieczne i skuteczne).PABA i salicylan trolaminy nie są „GRASE” do stosowania w filtrach przeciwsłonecznych ze względów bezpieczeństwa.Jednak ta treść jest wyrwana z kontekstu i rozumie się, że tylko fizyczne środki przeciwsłoneczne - nanotlenek cynku i dwutlenek tytanu - są bezpieczne i skuteczne w aktywnych składnikach ochrony przeciwsłonecznej, inne chemiczne środki przeciwsłoneczne nie są bezpieczne i skuteczne.W rzeczywistości prawidłowe rozumienie jest takie, że chociaż amerykańska FDA uważa nanotlenek cynku i dwutlenek tytanu za „GRASE”, nie oznacza to, że pozostałe 12 chemicznych środków przeciwsłonecznych nie jest GRASE, ale nadal brakuje im wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa, aby wykazać .Jednocześnie FDA prosi również odpowiednie firmy o dostarczenie większej ilości danych wspierających bezpieczeństwo.

Ponadto FDA przeprowadziła również badanie kliniczne dotyczące „wchłaniania filtrów przeciwsłonecznych przez skórę do krwi” i stwierdziła, że ​​niektóre aktywne składniki filtrów przeciwsłonecznych w filtrach przeciwsłonecznych, jeśli zostaną wchłonięte przez organizm na wysokim poziomie, mogą powodować problemy zdrowotne.ryzyko.Gdy tylko wyniki eksperymentu zostały opublikowane, wywołały one szeroką dyskusję na całym świecie i stopniowo powodowały nieporozumienia wśród zwykłych konsumentów, którzy nie znali prawdy.Bezpośrednio wierzyli, że filtry przeciwsłoneczne mogą przedostawać się do krwi i są niebezpieczne dla ludzkiego organizmu, a nawet jednostronnie uważali, że filtry przeciwsłoneczne są szkodliwe dla zdrowia i nie należy ich stosować.

Poinformowano, że FDA zrekrutowała 24 ochotników, podzielonych na 4 grupy, i przetestowała filtry przeciwsłoneczne zawierające 4 różne filtry przeciwsłoneczne w formule.Po pierwsze, ochotnicy pokryli 75% skóry całego ciała, zgodnie ze standardową dawką 2mg/cm2, 4 razy dziennie przez 4 kolejne dni, aby zastosować filtr przeciwsłoneczny.Następnie przez 7 kolejnych dni pobierano próbki krwi od ochotników i badano zawartość filtrów przeciwsłonecznych we krwi.Badania wykazały, że powierzchnia skóry osoby dorosłej wynosi około 1,5-2㎡.Zakładając średnią wartość 1,8 ㎡, obliczoną zgodnie ze standardową ilością, użycie filtra przeciwsłonecznego d przez ochotników wynosi w eksperymencie około 2×1,8×10000/1000=36g, a ilość dla 4 razy dziennie wynosi 36×4= 144g.Zwykle powierzchnia skóry twarzy to około 300-350cm², wystarczy jedno nałożenie kremu na cały dzień.W ten sposób obliczona ilość zużycia wynosi 2 × 350/1000 = 0,7 g, nawet jeśli uwzględniono przemalowanie, jest to około 1,0 ~ 1,5 g.Jeśli przyjmiemy maksymalną ilość 1,5 grama, obliczenie wyniesie 144/1,5 = 96 razy. A ilość kremu przeciwsłonecznego użytego przez ochotników przez 4 kolejne dni wynosi 144 × 4 = 576 g, podczas gdy dzienna ilość kremu przeciwsłonecznego używana przez zwykłych ludzi przez 4 dni to 1,5×4=6g.Dlatego różnica między dawką 576 gramów i 6 gramów kremu przeciwsłonecznego jest bardzo duża, a wpływ jest oczywisty.

Filtry przeciwsłoneczne przetestowane przez FDA w tym eksperymencie to benzofenon-3, oktoklilina, awobenzon i TDSA.Wśród nich tylko dane dotyczące wykrywania benzofenonu-3 znacznie przekraczają tak zwaną „wartość bezpieczeństwa”, około 400 razy przekraczając normę, oktokrylen i awobenzon mieszczą się w granicach 10 razy, a kwas p-ksylilenodikamforosulfonowy Nie jest wykrywany.

Teoretycznie ciągłe, intensywne stosowanie filtrów przeciwsłonecznych spowoduje efekt kumulacyjny.Nic dziwnego, że nawet filtry przeciwsłoneczne są wykrywane we krwi w tak ekstremalnych warunkach testowych.Filtry przeciwsłoneczne są zatwierdzone i stosowane od ponad dziesięcioleci, wiele krajów uregulowało filtry przeciwsłoneczne jako leki, a jak dotąd nie ma wystarczających danych badawczych, aby udowodnić, że mają one ogólnoustrojowe skutki uboczne na organizm ludzki.